ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ 6

* * *
Դու ամեն օր…ապացուցում ես
մահկանացու լինելս
կամ կարողությունս մեռնելու,
Մինչդեռ ես քեզ ապացուցում եմ
իմ արայական հարության առասպելը`
Շամիրամյան շրթնագրով…
Ես ամեն օր…մեռնում եմ քո կարոտից`
Երկարացնելով, սակայն, կյանքդ…իմ կարոտի հաշվին…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Երբ մահը գա,
ես զբաղված լինեմ,
գուցե,
Սափրվելիս լինեմ, կամ ճաշելիս,
Կամ ...մեռնելուց՝ թղթերին ճերմակ,
Գուցե ջահել լինեմ կամ էլ տկար ու ծեր
Կամ սիրելուց լինեմ կամ էլ անսեր,
մենա՜կ…

Երբ մահը գա, գուցե ես զբաղված լինեմ,
Չնկատեմ իրեն….ու նեղանա, գնա՜…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Բառերի վրայից ամեն օր,
Ես հանում եմ փոշին…բառերի,
Որ հասնեմ…բառերի արևին՝
Անբարբառ, հրակեզ՝ քամելով

Թանաքի ու գրի մեջ կարմիր-
Ճերմակին՝ մատներից ծորացած.
Ես մերժում եմ բառերը՝ մարմին,
Բառախաղ, բռնաբառ, ծերացա՜ծ:

Բառերի վրայից հանապազ
ես հանում եմ նստվածքը բառի,
որ տեսնեմ էությունն էլ, օ՜ պարզ,
Այս կյանքի…մահվան տոմս ապառիկ…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Երբ մրսած ու ջարդված տուն եմ դառնում,
Դու բուրում ես՝
Որպես սուրճ, թեյ,
Եվ կամ՝
թվում ես ինձ՝
տաք վերմակ, ձմեռնագուլպա,լոգանք:

Երբ տուն եմ գալիս ջարդված՝
Դու դառնում ես մարմնի և հոգու սոսինձ…
Եվ ինձ կապում ես քեզ՝
Քո իսկ…ջարդված մասից…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Անահիտը հագնում է
Հողաթափերս,
Որով ես իջնում եմ…երկնքից…
Դառնում եմ արայահոտ ամուսին, հայր, որդի…

Նա չի ուզում շուտ մեծանալ,
Ցանկանում է, որ ես փոքր մնամ…

Եվ հողաթափերս դրանից
ծանրանում են առավել:
Երևի սկսեմ
բոբիկ
քայլել…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Անկողնու մեջ,
Երբ մեզնից ազատագրվում է
հեշտանքը,
ծխախոտը վառելիս
խուսափում եմ նայել կուրացնող դեմքիդ…
…Մնա խավարում, վախենամ՝ հրեշտա՜կ ես…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Զարմանալի է…
դրախտից հետո դու հիշեցնում ես հենց դրախտը նույն՝
քո ներկայությամբ…ու չլինելով…

Այտերդ՝խնձոր կիսահամտեսած,
Շուրթերդ՝հոսուն, քազցր մեղրագետ,
Եվ մարմինդ՝ձույլ եդեմատարածք…

Եթե դրախտ ես, ասա ուրեմն՝
ապրեցնելու ես քո մեջ վերստին,
թե մոտեցնելու դժոխքին քո նոր…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Երբ մերկանում ես,
Չեմ կարողանում զսպել ձեռքերիս նավարկությունը
քո ծով-մարմնին...

համբույրս ձուկ է`քո շրթունքների ակվարիումի մեջ,
և ձուկ են գուցե աչքերս`քո թաց աչքերի խորքում...
և աչքերն էլ քո դրախտագետ են`
սիրո հորձանքով...

Ուրեմն ասա, առանց եդեմի երջանիկ չե'նք մենք...
Դժոխքն էլ, հարկավ, կարող է լինել երջանիկների հանդիպատեղի...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ապրում ենք ցավը, տառապանք ու սեր,
Այլոց կյանքերն ենք ապրում ու շահը...
Սակայն թիկունքում շնչում է մահը...
Մենք մեր սեփական կյանքն ենք մոռացել

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Լուսինն այս գիշեր կրկին մերկացավ`
աչքերիս առջև տեսանվեց շքեղ,
պարգևեց սիրո հաճույքներ ու ցավ,
և փոխարինեց այսօր էլ նա քեզ:

Թե" այդ դու ես հենց լուսինն այս կրքոտ`
հավատարմության չափն ես իմ փորձում-
ես լուսիներ եմ շոշափում ձեռքով,
սակայն հոգուս մեջ կարոտ եմ կոծում....

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ես ուզում եմ քեզ չսիրել`
մի օր,մի պահ, մի ակնթարթ,
Ես նամակ եմ դառնում և ինձ
նվիրում եմ քամիներին,
թող քո սիրտը դառնա սիրո նամականի:
Ես ուզում եմ քեզ չսիրել-
մի քիչ, մի նինջ, մի լռություն,
ես ուզում եմ քեզ չսիրել, որ..քեզ սիրեմ նորից...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ես սիրում եմ անկեղծանալ`
անկեղծ չթվալու չափ-
Ես սիրում եմ անկեղծանալ,
որ բառերս նմանացնես ...խայթոցների....
սակայն նույնքան անկեղծ ես սիրում եմ իջևանել
քո շուրթերի ծաղկաթերթին

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Արդեն քանի օր իմ շրթունքները քեզ են կարոտում.
արդեն քանի օր իմ կարոտն է քեզ օրորներ կարդում,
եվ բարեմաղթում քաղցր երազներ`
իմաերևակ և իմանէքսիզ.
կյանքում նամակներ չկան անկսկիծ-
կա նամակային հեռավորություն

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Սիրում եմ,սերս դեռ չի շիջել
սիրում եմ`այլևս չսիրելու տառապանքով,
սիրում եմ ից-մինչև
եվ սերն եմ սիրում քո

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ես միևնույն է`հետ եմ դառնալու,
որպես բարակած կարոտ ու անձրև,
որպես հղացում, կոչնակում ու ձև,
շադեանվագ. քաղցր ու դառնալուր...

Ես միևնույն է`հետ եմ դառնալու,
Ինչպես համբույրից մնում է համը,
Կամ օրավարտից`այն տարաժամը,
Որտեղ քո սերն եմ արարում հլու...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Բոլորը հիմա բեմ են պահանջում՝
թագուհուց մինչև ստրուկներն անդեմ...
Ու ես՝ծաղրածուս թշվառ, անզիջում
Ում վարիջեցնեմ, ում պատվանդանեմ…

Բոլորը հիմա բեմ են պահանջում՝
Մինչդեռ կուլիսում՝ հերոս ճշմարիտ,
Լռության մեջ է անքամի, անջուր,
Խոսքն է կշռում հոգու նժարին…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Շուրթերդ, Եվա, մեղրահոս գետ են,
որ ողողում են ափերս ամա,
անապատներիս տալիս են եթեր
ու տալիս են ջուր կենսական, անմար...

Հետո գալիս է կրկին բաժանում՝
անխուսափելին՝ցավով երաշտի...
սակայն դրանով Երգն է հրաշանում,
ծաղկում գիրը պոետ-երաժիշտի…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Աշնան ծառից պոկվեց վերջին տերևը.
ծառը լրիվ մերկացավ...
Աշնանային ցավի, կորուստների հառաչ:
...այդպես ես էի մերկացել եդեմական այգում`
քեզ սիրելուց առաջ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Դու գնա քնիր, քնիր իմ փոքրիկ,
Ես այնտեղ հեռվում`երազիդ խորքում
կսպասեմ, որ գաս...
Որ աչքերիդ մեջ արդեն ինձ գրկած երազես խաղաղ ու մտնես խոր քուն...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Լուսին-գիշերվա ճերմակ ստինքը.
գայթակղություն`խավարի, կնոջ,
Գիշերանոց է ասես երկինքը,
..լուսին կգրկեմ քեզ ձեռքով դողդոջ...

Այսօր կլինեմ սիրեկանը քո,
երջանկությունը մի գիշեր է հենց,
Չսիրելուց ես դու տխուր այդքան,
Իմ լուսին ցնորք, տառապանք իմ մեծ...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ես անպայման գնալու եմ՝
Հանուն հավերժ ներկայության...
Ձեր շարքերում ես օտար եմ՝
Հանց աղմուկը՝լիր-լռությանն..

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ԵՎԱՆԵՐԻՆ…
(մերկ կանայք նման են խոստովանության)

Գնա չեմ ուզում այլևս տեսնել.
Եդեմ չեմ ուզում, թե այնտեղ չկաս,
Եթե եդեմը հոգին անտեսել`
Մարմինն է օրհնում`կնոջ, աղջկա…
Եվ ինչ է մարդու մարմինը, Օ կին,
Դատարկ սափոր է`աննախշանկար,
Թե զուրկ է սիրուց, թե չկա հոգի…
Գնա, չեմ ուզում, գնա`էլ չգաս…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գիշերը կբնորդի մեզ.
Առավոտը կճեպանկարի մերկ մարմինը մեր…
Իսկ բարձից պոկված փետուրով ես կանմահացնեմ սերն անանցողիկ…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Արև,
Քո ձայնը ձայն չէ հասարակ-
Արեգալույս է ու տաք ճառագայթ…

Ինձ մի կուրացրու, այլ լուսավորիր,
Ճանապարհ տուր ինձ, ոչ թե չարի գայթ…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Օրն հոգևարեց անկողնուս վրա.
հետո...մահացավ...
սառած աչքերը փակեցի հետո...

Իսկ առավոտյան հավատս փորձեց`
Հարութենակերպ Հիսուսի նման:

Ես Պետրոս չեղա եռուրացության:
Ես քեզնից առա գթության դասեր...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ախ դու ուրիշ ես, Շամիրամ, ուրիշ,
Եվ քո մազերը հասարակ էլ չեն,
ջրվեժներ են խոլ...
...Նվարդն է գտել ինձ քո ափերին...
ու նորից ներել, տուն տարել հլու...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ախ, որքա'ն պիտի ցավիս մեջ եփվեմ
Եվ գիշերներս ձևեն քերթություն,
Տվեք դառը սուրճ, առավոտ, FM-
Ի~նչ տխուր ես դու, իմ երջանկություն…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Լավն ես, ինչպես Եվան,
Աստվածային, գեղեցիկ,
Ներիր, որ քո սերը եղա,
Եվ ներիր, որ միայն քեզ սիրեցի:

Լավն ես, ինչպես ոչինչ,
առեղծված իմ, աբսուրդ,
աչքերն եմ սիրում քո ջինջ`
Եվ մեղավոր և սուրբ:

Լավն ես, ինչպես որ է'ս.
զուր է երգն ու հանգը,
երբ միևնույն է`ԼԱՎՆ ԵՍ...
..Սիրում եմ շրթունքներիդ տաքը....

Թույլ տուր մեռնել քո աչքերի երկինքներում

ու արթնանալ քո աչքերում`լուսաբացի արեգի պես...

անմահությունն ինձ չի հուզում...

և ուրեմն`թող ես մեռնեմ քո աչքերի երկինքներում...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ես վախենում եմ Տեր արտասանել`

հրապարակյա անարժեքությամբ,

Բայց և վախենում հավատ սասանել,

ոչինչ չնյութող ու նեռ լռությամբ,,,,

զի ամիսն այդպես օր չէ երեսուն,

հուդայարժեք արծաթ է լեցուն..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Ես կստանա'մ սիրո քվե`

Թեկուզ անկեղծ իմ երգով,

Եթե մի օր երգ է գրվել,

Գրվել է լոկ իմ ձեռքով…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Մարմինդ`կիթառ, կլարեմ մի լավ

ու կնվագեմ գարնան մեղեդի...

Դու միայն մի լար, դու միայն մի լար,

Դու վերադարձրու, Սիրտս տեղը դիր...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Լուսամփոփի լույսը դանդաղ

Մոռանում է

Գիշերային իմ կալանքը քերթողական

Ու ինձ…ներում…

Լուսամփոփի լույսը դանդաղ

Հաշտվում է պարտության հետ`

Այգաբացի արքայության սահմաններում…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Պատկեր-1994

Երբ պատերազմի տարիներին

Լամպի կարտոֆիլագույն

Լույսի ներքո

Հավաքվում էինք

Ընթրելու,

Ու երբ սոված ու անհամբեր

Ուտում էինք տաք կարտոֆիլը,

Դրանից…վառվում էր Աստծո լեզուն,

Եվ նույնիսկ նա չէր կարողանում խոսել…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ախ, չուշանամ, ախ չուշանամ,

արտասանել դարձվածքն այն հին,

որ մատներով գրում էիր...

գոլորշացած պատուհանին...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Պարտավոր եմ մենակ մնալ,

Որ տարբերեմ սերը կրքից,

Բայց մի զրկիր հավերժաբար

Քեզ հիշելու իրավունքից…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Քո սերն ինձ տվեց նոր հեռաստաններ,

Բացեց աչքերս`քո սիրո դիմաց,

Բայց տվեց նաև…կարճատեսություն :

Կարճատեսության սահմանս մինչև քո գոյությունն է:

-սիրահարներին տեսողությունը պետք է լոկ այնքան,

Որքան որ պետք է…հանդիպել սիրուն…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ձեռքերիդ հետքերը թող կավիս

եվ ձևիր ինձ`ըստ կրակե շոյանքներիդ.

մինչ կավե ուշաթափություն,

մինչև հոգելիության ճաք....

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Քաղաքական կապրիզ

Գիշերն առաջադրվել է Ժամանակի ընտրատարածքում…

Առավոտը հերքում է իշխան դառնալու մտադրությունը:

Ցերեկն ապացուցում է, որ վերջին տարիներին ապրել է Հայաստանում

Երեկոն խոստանում է քննարկել հարցը,

…Գիշերը ծիծաղում է օրվա բոլոր հատվածների վրա`

Քաղաքական սև ատամները ցուցանելով…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Սիրում եմ, երբ տան մեջ շրջում ես առյուծատամի պես,

իմ քնքուշ ծաղիկ, իմ նեղացկոտ,

Դու կարող ես հոդս ցնդել նույնիսկ իմ շնչառությունից, էլ ուր մնաց համբուրեմ...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ծեր գերեզմանափորը կանիծի մահս

Կամ աշխատանքն իր գուցե՝

և կօրհնի աննախուտեստ օղու առկան

ուրվականը կյանքի-մահու՝նրանց պես ծեր-

Եվ չեն հիշի, որ մահացավ արքան....

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Աղոթք-անեծք նորօրյա...

Ասում ենք՝ Հայր մեր, որ երկնքում ես,

ու..կրակում ենք քո երկնի վրա,

ուղղաթիռներ ենք հանում մահատես՝

հանց պատերազմի անեծք ու զրահ...

Եվ երկինքներից կապույտն ենք խլում,

Եվ կարմիրն արդեն գույնն է երկնքի,

...Ասում ենք՝Հայր մեր, որ երկնքում ես,

քո դե՞մ է ուղղված արդ փողը զենքիս՞...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Իմ ցախ-ձեռքերը չորուկ փշրելով

Կրծքավանդակիդ ծառաստաններում`

ուզում եմ հայցել հարության հրաշք..

Գարունացավի աղերսներ ունեմ...

Քո արցունքներով անձրաջրիր

զառամությունս...

թող այսուհետև կանաչն երիզի ճյուղերս պարապ,

անսա ծառեղեն իմ լուռ հառաչին.

Տուր ինձ ծաղկելու վերջին գարունը

Եվ քո անձրևը տուր ինձ առաջին...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Շոպենի նվագի ներքո

Ես կսիրեմ քեզ, երբ նույնիսկ մեռնեմ,

Եթե չլինեմ այլևս քո պատճառով,

Ոչ երանի եմ ուզում, ոչ`երնեկ,

Մի սեր տուր ինձ`չեղած, չչարվող:

Քամու հետ նոտաները կթռչեն դուրս,

Քամու հետ մի օր նորից կգան,

Կսիրես ուրիշի, կամ էլ կխաղաս դու

Եդեմից սկսվող դերդ աննման:

Բայց այսօր սիրիր ինձ`սպանելու պես,

Մահացու սեր տուր ինձ, որ մարմինս զգամ,

Իմ գնալուց հետո մի արտասվիր, Շոպեն,

Պետք է, չէ', մեռնեմ վերջին անգամ…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ագռավաքարից Մհերի տեղակ`

Երեսփոխաններ ելան փութորեն...

Օ ողբամ զքեզ Երկիր իմ, մեղա...

Ես բախտիդ համար ինչ հույս մտորե'մ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Եվ արական ցեղի ճակատագիր կորած,

լեգենդ,պատում`հոգու և մարմնի անհամերաշխ վեճի...

զի Աստված եղավ առաջին բառը նրանց

Եվ...Լիլիթ եղավ նրանց բառը վերջին,,,

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Թե պիտի գնաս`արևի հանգույն-

Թե վերադառնաս դարձյալ`Արևի...

Որ չխավարեմ դրա արանքում,

Որ ես լուսանամ քեզնով ավելի...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ինձնից մի' քաշվիր, օ~ հեգ մուրացիկ,

Որ ծառ ես դարձել անծառ փողոցում,

Նրանք, որ մեզնից առաջ սուրացին`

Լոկ Մամոնային դարձրին հղացում:

Ես էլ քո նման փողոց եմ ելել`

Այս կյանքի համար մուրալով բուժում,

Որ հաց ունենաս, ու է'լ չխլեն,

Թե չէ միևնույն մահն է մեզ գուժում:

Մուրում եմ վերից լույս հանապազօր,

Շնչառություն եմ հայցում անմեղսի,

Ու աստվածամիտ ամբոխում վազող

Փնտրում եմ մարդուն`հարազա~տ, ներսի~…

…Ինձնից մի' քաշվիր, օ~ հեգ մուրացիկ,

Մի նայիր այդպես և…մի' ուրացիր…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Օ, գարնանային աղջիկներ այրող,

Գարեջրի պես լցվեք աչքերիս գավաթների մեջ՝

Ձեզ համար փայլող,

...Ազատագրվեք,

արբեցրեք,

ու…վերջ…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Աններդաշնակ է արդեն մեր սերը

Էլ չեմ հավատում ես հրաշքների,

Երբ վաղուց արդեն ես հասկացել եմ`

Դու սրտիս մեջ ես, ես..քո աչքերի..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գիշերն իմ հնամաշ ու կարկատված պիջակն է,

Լուսինը թաշկինակս`արցունքահետ,

Ամեն առավոտ որոշում եմ չհագնել,

Ամեն գիշեր զառանցում եմ`հանց պոետ...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Էսսե.ներկան ու մահը

Ներկան...ներկարար է,

Դու իրեն, կամ էլ՝նա է քեզ ներկում...

Երեխաները ներկում են կապույտով

Մեծերը՝ չէէ...ջնջում ու սև կամ կարմիր են ավելացնում...

ռոմանտիկներն ու սիրահարները ներկում են վարդագույնով,

Հոռետեսներն ընտրում են մոխրագույնն ու դարչնագույնը՝

ներկան գունավորելու համար...

Մահը գալիս ու ջնջում է բոլոր գույները.

Վատ գնահատական ստացած աշակերտի նման պատռում է ներկան՝

որպես օրագրի էջ-

հետո նոր՝սպիտակ թուղթ է տալիս...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *

Կյանքն անհաջողակ սիրահար է մի,

Մեկ է չի հասնի,կմեռնի`մեկ է,

Մահն իմաստուն է, սակայն ցերեկը

Նա էլ է մեռնում անսեր, մեկուսի…

Գիշերն հազում է`թոքախտավոր է,

Մինչդեռ աղջիկ էր կույս առավոտյան,

Խելագար վազք է`արյունով օծյալ,

Կյանք դու երջանի'կ, թե' բախտավոր ես…

* * *

Ես իմ գլուխը ծաղկի պես խոնարհ կդնեմ ծնկիդ,

դու կպոկոտես թերթիկները քո սպիտակ ծաղկի...

Ու կասես՝գժուկ, ես էլ եմ սիրում...

Կհիշենք հետո դրախտը կորած՝երջանիկների լացածիծաղով...

Ճերմակը, ասա, ծերության գու'յն է երջանիկների ծիածանի մեջ…

* * *

Ախ այս խելառ գարունը,

Կույս է`ճերմակ ձյունաշորով,

Վազում է քնատ փողոցներով,

Եռում է սիրով արյունը:

Ախ այս խելառ գարունը,

Որքան նման է պատանությանս,

Սիրել-սիրվելու սատանությանս,

Ընկնում, բայց նորից քայլում է:

Ախ այս խելառ գարունը,

Հանկարծ սարսում է իր իսկ հոտից,

Երազ է, քաշում են ճերմակ ոտից.

Քաղաքի սրտում այս ինչ արյուն է…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Արցունք անգույն,

անգույն արցունք,

արցունք`անկում,

վերահարցում:

Արցունքն այդ ինչ

տող է գծել,

Դարձել է ճիչ,

արցունքաՍեր:

Արցունք բային`

Արցունքը վանկ,

Արցունքային

Համանվագ...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Արևն աղջկաս նարինջ է թվում.

-Ինչու են այդքան հեռու շպրտել,

Ձեռքս չի հասնում...

-Որ չուտեն նրան...մարդակերները...

-որ չուտեն նրան մարդամեկերը...

-որ չուտեն նրան մանկապիղծները...

Թող արևներին լոկ հասնեն ձեռքերը մանուկների...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Սովորական գիշեր

Լուսինը կանչում է մորս թխած բլիթի պես՝

աստղա-շաքարա փոշով,

Դստերս համոզում եմ քնել`վաղն անպայման կզբոսնենք

(Անահիտն այդ տողն անգիր է հիշում,

որովհետև միայն տող է…)

Մի ակնթարթում կինս մի քանի կին է՝

սիրուհի, մայր, քույր, անծանոթուհի,,,

վերջապես…էգ…

սիրում, բողոքում, համբուրում, կերակրում, հարցնում ու ինքն էլ պատասխանում է.

լռում է հետո՝սեռային ներփակությամբ՝

դժբախտ-երջանիկ անցուդարձով:

Մոխրամանը-սիրտս է՝անպետք սիգարետներից՝ գաղջ ու մխացող…

Ինչու այնտեղ չկա աղջկաս կերած կոնֆետի թուղթը…

Հայելու մեջ հաշվում եմ սև մազերս…

Վաղն անպայման սափրվելու եմ…

Վաղվանից միայն միս չեմ լինելու, այլ նաև՝հոգի,

լուսին ու արև, զավակ, տղամարդ, պոետ,

աղբ թափող ամուսին ու պապա,

(չէ...պապ, Անահիտիս համար),

...բայց նաև՝ որդի, որդի, որդի Աստծո....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գիշերերգ

Գիշեր`գումարվող մի երգ գիշերին,

ու գիշերների բազում նիշերին,

գիշերվա անշող այս երգը պետք էր,

որ գիշերվա մեջ ես քեզ հիշեի...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ուշ-ուշ ես գալիս...երջանկության նման,

Փոխանակ շուտ գալու`կարոտ որպես,

Ախ, երբ պիտի հերքես եդեմների աքսեոման,

Ախ երբ պիտի սրտիս նման տրոփես:

Ուշ-ուշ ես գալիս...երջանկության նման,

Եվ բառն ինքնախոշտանգումի մեջ է,

Եվ բառը բառ է լոկ`բառարանում անհմա,

Ժամանակը նրա պոկված էջ է…

Գարունը՝որպես ամոթխած մի կույս,
Դեռ ամաչում է լրիվ մերկանալ.
ոտնածայրերով փորձում է զգույշ
երկնի գոլության աստիճանը նա՝
լոգանքից առաջ,անձրևածեսից…
Կանգնում է ճերմակ, կիսաբաց ուսով
նույն երկինքների հայելու առաջ
և շպարվում է…հանդիպման հույսով,,,
Քեզ գարուն, պետք չեն շրթներկ ու զարդեր,
Դու լավն ես նույնիսկ անլվա դեմքով՝
որպես տան կինը, որ քոնն է արդեն…
Դու միայն արի, ես նախընտրում եմ տնային հոտդ, կնությունը քո…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Թե քեզ չհիշեմ, սիրտս չի լռի,
Շուրթս չի ների չլինելը քո,
Հիշողությունն եմ, արդյոք, ես լրիվ,
Թե մոռացում եմ`հիշելու չափ խոհ:

Թե քեզ չհիշեմ, երգս չի գրվի,
Սերս չի սիրվի`մոռացված, առկա,
Առանց քո սիրո չեմ թագադրվի,
Առանց քո սիրո …կմեռնի արքան…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Քո աչքերը գիշերներիս աստղերն են լույս,
Աստղերի պես հեռու անհույս:
Եվ աստղի պես գո և չգո.
Ես սիրում եմ աչքերը քո:
Քո աչքերը`աստեղափայլ, աստղավախճան.
Թող իմ սիրտը անկումներիդ լինի արժան…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ոչ տառապեմ պիտի նորից,
Ոչ էլ`նորից սիրահետեմ,
Քամիներից, քամիներից
Այրվեց ընդմիշտ սիգարետս:
Պոետական նաիվ վիճակ`
Սիրով հարկի ու անհարկի,Տ
իեզերքից ես ու'ր իջա,
Բնակելի ինչ-որ հարկի…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Հայտ
Մի քանի խմբագիր
Ակադեմիական մկրատով
Կտրեց բանաստեղծություններս…
Մի քանի աղջիկ
Այրեց նամակներս`
Գաղտնի անգիրելով…
Ես ամենքի համար երգեր գրեցի`
Ապառիկ սիրադարձությամբ`
Վաստակելով մանրավաճառի համբավ:

…Մանրավաճառն արժանի չէ' արդյոք պատվանդանի…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-

* * *
Ես երջանիկ եմ
Ու ես երջանիկ..չեմ լինի երբեք..
Տքնանքը զուր է,
Երջանկությունը մի բառակերպեք…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Օրը ճերմակ թուղթ, 
կոֆե-վազք-կոֆե՝
խզբզոց օրվան, 
հանճարի ձգտում,
ներշնչանք թեթև ժպիտից կնոջ,
Միևնույն տեղից՝ հիասթափություն:

Ֆեյսբուք-դիմագիրք, 
չէ՝ լողավազան՝
երեսին մտքեր 
կամ ձկներ անշունչ,
կամ ջրիմուռներ 
ու ծաղկաթերթեր-
Գայթակղելով՝ ներքև են քաշում…Օրը թուղթ՝նետված նույն այդ ջրերին,
Օրը՝ երկտող է մեռնելուց առաջ,
Օրը՝աղջկաս նկարչաթուղթն է.
իմ հարությունն է նկարում ու խաչ:

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ծանր է արթնանում գարունն այս տարի՝
Առաջին գիշեր տեսած կույսի պես,
Օրը մութհանդերձ տերտեր խստալի,
Չգիտես ինչու և ում աղոթես...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Դու մի արտասվիր, կեսգիշերային 
ճերմակ շորիդ մեջ,
Կիսալուսնի ես նմանվում այդպես:
Եվ մի արտասվիր...
Ես այդքան աստղ ինչպես ամբարեմ...Երբ ես դառնալու 
Կին սովորոկան..

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *
Գարնան առավոտ, արի քեզ կապեմ
Իմ պաղ ճակատին, աչքերիս վերքոտ,
Արի, խնամիր բուժքրոջ նման
Քո արևային, կաթնագույն ձեռքով:Գարնան առավոտ, դեղահաբ իմ նոր,
Մի վերջին անգամ կազդուրիր հոգիս,
Մի հիվանդաչափ տաքություն գթա,

Մի մեռելաչափ հույսով ամոքիր…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Երգ`գրված հիվանդասենյակում

Նստիր ոտքերիս, անկողնուս վրա,
Տաքացրու դրանք, գթառատ իմ Տեր,
Հառաչանքս լոկ քեզ է լսելի,
Չեմ երգի, լացի, չեմ…լռի գյուտեր…Լսու’մ ես, դրսում քամու ձայնն է խուլ,
Անիծում է ինձ ընկերս հարբած,
Թե’ կարոտում է..ախ, ինչ իմանամ.
Կամ քեզ կհասնեմ կամ`իրեն անդարձ:Նստիր ոտքերիս, անկողնուս վրա,
Մահը մոտերքում ինձ է սպասում,
Դու հաղթել ես, չէ’, ուրեմն մնա,

Ինձ սովորեցրու ապրել հետայսու…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ես վաճառում եմ ցերեկս,Մուսա,
Ես գիշերների չարչին եմ դարձել,
ինչ ցանկաք՝ունեմ,տառապանք ու ցավ,
Եվ փոխարինող որպես դրանց՝Սեր...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Քո գնալուց հետո`
Դու կմնաս երկար,
Դու կդառնաս նկար
Ալբոմիս մեջ թերթվող:

Դու կդառնաս նվագ,
Որը չունի բառեր,
Որը գիտե վառել
Սաստիկ սիրո նման:

Քո գնալուց հետո
Դու կմնաս երկար,
Որպես հիվանդ ներկա,
Եվ բացակա և տող:

Դու կդառնաս գիշեր,
Որը լուսին չունի,
Հավերժական չուից`
Գետնատարած նիշեր:

Քո գնալուց հետո
Դու կմնաս նորից,
Որպես սիրո նոր իղձ`
Հույսի ԱՐԱ-հետով…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Մատներիցդ բառ է կաթում.ես՝բառի գիժ,
Մատներիցդ բառ ու մուսա գամ-հավաքեմ,
Երբ կարոտս հանկարծ ճաքի,
Ես մատներիդ լեզվով երգեր կաղաղակեմ..

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Կասեղնագործեմ սերը քո սրտին՝
Գունաթելերով կարոտի անմեռ,
Ու կհավատամ այն քաղցր ստին,
Որ ինձ սիրում ես, սպասում ես դեռ:

Բայց եթե լքես, թե անդարձ գնաս,
Մոտենալու ես այդպես առավել,
Դու երազանքից երազ կդառնաս,
Չեն կարողանա երազն իմ խլել:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Համբույրի այս կողմից…

…Իմ չսպասված այցն ավելացրեց
Խոհանոցիդ անլվա սրճաբաժակները,
Ես`իմ տրանսպորտա-կարոտա-տղամարդկային
Հոտով`Խցկվեցի հոտառությանդ մեջ.
/գուշակե'լ էին, որ ես եմ գալու…/Եվ շրթունքներովս
Փնտրեցի
Իմ սեփական հետքերը
Շուրթերիդ միջօրեկաններում…Եվ կորցրի խոսելուս անհրաժեշտությունը`
Համբույրի ճիշտ անկյան տակ…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Երևան-էսքիզ
Ես ինչ հավելեմ թամանյանական
Եվրոշպարված քո այս նոր տեսքին,
Վարդագույն երա'զ, թե' կարմիր կսկիծ`
Այսքան եղերոտ, անհավանական…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գարնան առավոտ արի քեզ կապեմ 
իմ պաղ ճակատին,աչքերին վերքոտ՝
վիրակապի պես..
Արի, խնամիր բուժքրոջ նման,
քո այդ կաթնագույն,տիրամոր ձեռքով...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Այսօր դու կաս նորից օ մեծ պոետ, օ հանճարեղ,
Ընթացքներին այս մառ մենք կարող ենք հակաճառել,
Քո`հաղթողի երթով հին դարերից եկող ու դեպ
Նոր դարերը`խոսքի, օ Նաիրյան ասուպ,Չարենց...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *

…Իսկ բանաստեղծը
Խենթ է երևի,Որ ծառ է ստեղծել`Հույսով տերևի:Թե ինքն ալյակից
Դարձել է օվկիան,Լեզուն`լալագին
Երգելու օրգան:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* * *

Մի օր չեմ լինի, կամ այսպես գուցե,
Կամ էլ այս մտքով չեմ լինի հաստատ,
Դու կնկարես մի նոր առավոտ
Քո հայացքի մեջ`հավերժ մենաստան:

Էլ չես զարմանա, որ քո արցունքից
Քեզ հուլունքաշար երգ են նվիրում,
Մի օր չեմ լինի…բոլորի համար,
Որ գոնե այդպես հասնեմ քո սիրուն…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Սիրելու կանայք ու կանայք անսեր,
Բնական`որպես առտվա լույսը,
Կամ դիմակավոր`պարային, վալսե,
Իմ մահը, նաև ապրելու հույսը:

Ներելու կանայք, իգական նզովք`
Աստծո օրհնանքի այլակերպումը,
Իմ տառապանքը`չանցնող, երազող,
Բաժանումը ձիգ ու կարճ հպումը:

Սիրուհի կանայք ու կանայք`սրբեր,
Փոփոխվող`որպես գարնան եղանակ,
Ախ գուցե ունեք մի քանի սրտեր,
Որ տաք բոլորին, որ չնեղանաք…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


-

Ու մինչև կեսօր ես ոչ մեռած եմ, ոչ էլ՝արթմնի,
Կիսարձան եմ ես՝ կյանքի ու մահվան...
Իմ ականջներում աղմուկ է ու նիրհ...
Եթե ժպտում եմ, ուրեմն դեռ կա ապրելու ավանս...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Թեև տրոհվեց ցավս վանկերի,
Չի փոխվել ոչինչ, և նույն է, իմ Սեր,
Նույն Ադամն եմ ես`հանդերձով ջինսե,
Եվ աղոթասացն այս նոր վանքերի:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Եթե ես մեռնեմ,ոչինչ չի փոխվի,
գրասեղանս կտնքա մի քիչ ու գրիչս լոկ կլացի շվար...Ու հետո հաստատ մեկը կգրի`
աղջիկս գուցե.
ուրեմն եթե հանկարծ մահանամ`
ես չեմ մեռնելու մի սովորական, 
իմացած մահով,պարզապես պիտի գրասեղանս տնաքա թախծալի
կամ էլ աղջիկս կգրի ուրախ...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ԵՐԿՎՈՒԹՅՈՒՆ

…մեղավոր չկա ու չկա անմեղ…

Մարտիմեկյան քամին՝ուրվական է մահվան,
Արյան հոտ է բերում, բերում է ցավ,
Խաչող ձեռքս ծանր դրվեց թղթին ահա,
Եվ կամեցավ խաչվել.ՉՄՈՌԱՑԱՎ…

Մարտի մեկից հետո…մարտի երկուս չկա…
Մեկ է ցավը վաղուց,: Ու…ոչ ՄԻ ԽՈՍՔ.
Օ մատնության գիշեր, հուդայական, տկար,
Ես կենդանի մեռել, ես`նրանց փոս…

Այսօր դու ինձ ներիր ամենագութ իմ Տեր`
Ապրողների Աստված, մեռելների,
Ինձնից մեկն էր սպանում, ու ես մեռա անտեր,
Դու ողորմա մարդուն, դու մեզ ներիր…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գոնե Լուսին լինես,
Թե գիշեր է հիմա,
Որ իմանամ`իմն ես,
Օ, ներշնչանք հիմար:

Գոնե Աստղ լինես,
Թե խավարն է պատանք,
Որ երազով լիես,
Մոռացումի պատրանք:

Գոնե…Գիշեր լինես,
Թե որ լուսին չես դու,
Օ, աստղազարդ լի ներս,

Օ, խավարող իմ դուրս…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գարնան անձրևը համբուրեց քո սառն աչքերը, իմ Սեր,Թե հնար լիներ նա դիպչելու էր քո սրտին նաև,
Որ էլի սառն է…Աչքերդ, սիրտդ համակել է բիրտ, անսեր պաղություն.Իսկ իմ աչքերը սառում են միայն,այն էլ՝ անիմաստ,քանզի չես գալու…Գարնան անձրևը համբուրեց քո սառն աչքերը, իմ Սեր,որ տեսնողն ասի՝
խոնավ աչքերը սիրո նշան են՝
երջանիկ լինեն, կամ թե տարաբախտ…Որ քեզ տեսնելիս ինձ թվա այնպես,որ սիրում ես ինձ
Ու …արտասվել ես…Գարնան անձրևը սովորեցնում է, որ քաղցր խաբես…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Գարնան առաջին անձրևն է գալիս`բերելով իր հետ գարունը պայծառ,ծաղկանց թերթերին համբույր է տալիս`դառնալով աղոթք, ասք աստվածաձայն:Գալիս է, գալիս, կաթկթում անվերջ.լսվում է`ծաղիկն ինչպես է շնչում,առաջին-վերջին կաթիլն ափի մեջ
դառնում է երգի նորահայտ հնչյուն:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ԿԱՊՐԻԶ.Թե ինչպես շունը գրող դարձավ ու ես`շուն

(Երգ գրված գրողների օրվա առթիվ)Ես Աստծուն խոստացա չշնանալ,Չհաչել…Խոստացա…Մարդ ես, ասում ենք մեկ մեկու`Կարծես մարդ չենք կամ հիշեցնում ենք,Որ չշնանանք,Որ չհաչենք…Մարդ ես, ասեցի, չմոռանաս.ասում ենք իրար…

…Շունն էլ միգուցե իր Աստվածն ունի,Եվ գուցե ինքն էլ խոստումներ ունի,Ասենք` չդառնալ մարդ սովորական
Կամ թե`չխոսել,Որ երևի թե չի էլ տարբերվում վայրահաչոցից…Շուն-գել, ասեցի, մարդու չնմանվես.Նրա աստվածն է պատգամել հարկավ…Սակայն երկուսս էլ մարդ ու շուն դարձած`Հաչում ենք կյանքի ու մահվան վրա
Եվ երկուսս էլ տառապանք ունենք`Մեզ մատնող գիրը…